30 jaar
Terwijl ik in de keuken sta hoor ik in de tuin twee vrolijke hoge stemmetjes. Ze gillen van plezier en ik hoor het gespetter van water. Mijn kinderen zijn buiten lekker aan het spelen met water en glimlachend observeer ik ze van een afstandje. Ze hebben de grootste lol met elkaar en in het water drijven badeendjes, een pop en… mijn hondje Mickey. De kinderen zijn hem aan het wassen en onze kleine harige vriend laat alles geduldig toe. Wat een rijkdom om ze zo tevreden met elkaar te zien. Nadat ik 3 ijsjes uit de vriezer heb gepakt loop ik naar ze toe. Marieke strekt meteen haar armpjes naar me uit zodra ze me ziet en lachend trek ik haar natte lijfje op mijn schoot. Thijs wil samen met de bal spelen en hij gooit de opblaasbal naar me toe, terwijl hij met zijn hoge stemmetje volop babbelt. Wat een genot om dit mee te mogen maken. Mijn gezondheid lijkt ineens niet meer belangrijk. Alles wat ik nodig heb zit hier om me heen. Al is er heel soms toch een gedachte die mijn hoofd stiekem binnen sluipt: 'als ik maar lang genoeg leef zodat ze zich mij nog kunnen herinneren als ze straks volwassen zijn...'